ا یران- مقاومت- پیام سرخ شاهرخ

زندانی سیاسی پایدار و سرفراز «شاهرخ زمانی» که شرف و غرور کارگران ایران را نمایندگی می‌کرد، جانش را بر سر پیمانی که با کارگران و زحمتکشان و خلق محرومش داشت گذاشت؛ بعدازظهر روز یکشنبه ۲۲ شهریورماه، هنگامی که همبندان او در سالن 12 بند 4 زندان گوهردشت، به سراغ او رفتند، پیکر بی‌جانش را با دهانی پرخون و سری کبود در تختش یافتند. این اولین بار نیست که زندانیان سیاسی مقاوم، به‌طور ناگهانی و به طرزی کاملاً مشکوک ناگهان جان خود را از دست می‌دهند. پیش از شاهرخ، قهرمانان پایداری، اکبر محمدی، ولی الله فیض مهدوی، امیرحسین حشمت ساران، منصور رادپور و افشین اصانلو، به همین ترتیب جان خود را از دست داده‌اند. شاهرخ زمانی پیش از مرگش در یادداشتی نوشته بود: «در اداره اطلاعات به‌صورت مستقیم و یا غیرمستقیم تهدید به مرگ شده‌ام از جمله مسمومیت، قرار دادن در کنار افراد عادی مبتلا به ایدز، وادار کردن افراد نامتعادل روانی، جانی و خطرناک به درگیری با من... در مورد هر گونه عواقب از این قبیل من به همه هشدار می‌دهم، مرگ من در زندان به هر دلیل متوجه مسئولان می‌باشد».