گفتم گذشت عمری، تو دم بدم جوانتر!؟
گفتا به خویش برشور بینی سبب عیان تر
گفتم بلا ست بی‌حد، از بهـــــــــر چیست شادیت
گفتا ز دولت عشق گردیم پر توان تر
گفتم خزان بگردد از سوز و سردی این باغ
گفتا خزان به باغم، هردم شود خزان تر
گفتـــــــــم که چند تـــازی با قامت کمانت
گفتـــــا شود چو آرش، تیرم ز جان روان تر
گفتم که ازچه نوشی کاینگونه می‌خروشی
گفتا که آب کم جوی خود چشمه‌ای روان تر
گفتم مرا خبر ده ز اســــرار عشق بازیت
گفتا بتاز بر خصم از پیش خونفشان تر
گفتم کــــدام باران بر این چمن ببارد
گفتا زابر جـــانان سروم شده چمان تر
گفتم کــــــدام وادی ایمن کنی ز فرعون
گفتـــــــــــا که خاک ایران ایمن کنم، امان تر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر