 |
| شهیدان کهکشان اشرف |
آری اشرف با شهادت 52 سردارش، این «زیباترین فرزندان آفتاب» انقلاب مریم، از فرمانده زهره همردیف مسئول اول سازمانمجاهدین خلق ایران تا فرمانده گیتی، تا دیگر مجاهدان رکابشان، حیاتی و حضوری جاودانه در تاریخ ایران یافته است. حماسه خورشیدواری که از پرتوهای الهامبخش آن در سراسر میهن از اعماق ظلمات زندانهای رژیم تا سراسر جهان، هزار اشرف روییده است. مگر ندیدیم در اندک زمانی، نام و یاد ستارگان کهکشان اشرف، چگونه زینت‌بخش در و دیوار شهرهای ایران شد و هر زندان، کانونی از مقاومت و کارزار آزادی گشت، قهرمانانی چون غلامرضا خسروی ظهور کردند و در عمق اوین، با تبدیل بند 350 به «اشرف 350» حماسه‌هایی تازه ساختند. همان قهرمانانی که از صولت دژخیم و هیبت مرگ، جز مترسکی حقیر باقی نگذاشتند. از آن روز تا اکنون، از اوین و قزلحصار و گوهردشت و از زندانهای سراسر کشور، هم‌چنان پیام پایداری و صبر و ظفر می‌رسد. از جمله در تازه‌ترینش که تأکیدی بر این حقیقت است که: «هیچ مانعی نمی‌تواند راه مبارزه برای حقوق مسلم مردم ایران را بر مجاهدانش ببندد» (از پیام زندانی سیاسی پایدار علی معزی به‌مناسبت سالروز 10شهریور).
در 10شهریور 1392 دفتر اشرف نه تنها بسته نشد، بلکه خورشید بی‌غروب آن تازه طلوع کرد. اشرف، اسطوره فنا ناپذیر پایداری و فدا در تاریخ ایران شد و در جایگاهی قرار گرفت که دیگر دست هیچ دیکتاتور و ستمگری به آن نمی‌رسد؛ برج و بارویی سرکشیده به افلاک که نه از توفان حوادث و نه از توطئه ارتجاع و استعمار، هرگز آسیب و گزندی نمی‌بیند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر